En wat was het goed dat er weer waren mensen zoals ik! Nederlanders die de gewoontes van die rare Russen ook niet echt begrijpen. Thuis niet fluiten en sloffen aan, geen lege flessen op tafel, 's ochtends je bed heel netjes opmaken met vierkante dekens.. Communicatie is natuurlijk wat lastig, met Russen die geen Engels kunnen en Nederlanders die alleen het zinnetje "Eto kak" (Hoe is dat?) kunnen. Maar zodra de vodka begint te vloeien maakt dat eigenlijk niet meer uit, en snel is iedereen de beste vrienden.
Hoewel het de afgelopen weken echt lente leek hier had April nog een staartje winter voor ons in petto. De hele week regenbuien en een gemiddelde temperatuur van +5 graden. Met lichte hoofdpijn na 3 uur slaap vertrokken we vorige week woensdag naar Chasan, de zuidgrens van Rusland met Noord-Korea. Na 3 uur rijden en enkele uren fanatiek vogels kijken stoppen we op 10 km van de grens voor een zingende Weidegors. Direct stopt er ook een legertruck en 3 streng kijkende Russen vragen ons wat we hier in godsnaam aan het doen zijn. Of we weten dat we vlakbij de grens zijn en waarom we verrekijkers en fotoapparatuur bij ons hebben. Het blijkt dat je een vergunning nodig hebt om zo dichtbij de grens te zijn en we worden teruggestuurd. Nog 2 keer worden we daarna gestopt met een zelfde verhaal. Dat wordt dan vogels kijken iets verderop, waar helaas geen Kleine Lepelaars en Chinese Reigers zitten.
Na een nacht overnachten bij een aardige Russische boer en een dagje vogels gingen we nog even het moeras in op zoek naar de Northern Parrotbill, een soort kruising tussen een Baardman en een Papegaaitje. Johannes en ik op Russische lieslaarzen, Martijn in een visbroek van de Aldi.. en na een kwartier met 2 natte voeten, maar wel na het zien van de Parrotbill! Op de terugweg werd een heuse cycloon aangekondigd op de radio, zou het weer dan nog slechter worden?
De volgende avond gaan we op weg naar Vladivostok, waar het dan al heftig regent. De volgende ochtend worden we wakker in een wit landschap, in de nacht is er ongeveer een halve meter sneeuw gevallen. Samen met een Braziliaan die ook niet weet wat hij moet doen gaan we als echte toeristen door de stad wandelen. Paastaartjes eten, op de foto met een standbeeld van Lenin, kijken door een periscoop in een Russische onderzeeër, naar een uitkijkpunt en uiteindelijk vieze hamburgers eten in de "Magic Burger". Eindelijk begrijp ik waarom Russen het eten zo lekker vinden in de Macdonalds!
Bij het Hanka-meer regent het nog meer, maar na lang zoeken vinden we de 2 soorten kraanvogels en ook de Zwartsnavel Ooievaars. Dimitri, onze gids, is echter altijd bang dat we met onze modderige voeten de auto vies maken wat soms tot enige frustraties leidt wanneer we moeten wachten met uitstappen net als er een Bonte Kiekendief voorbij vliegt. In het huisje waar we overnachten wordt de kachel tot in het idiote opgestookt, waardoor Johannes het 's nachts zo warm krijgt dat hij gaat slaapwandelen en 3 meter naar beneden van de trap valt, gelukkig zonder schrammetje.
De laatste dag gaan we naar het schiereiland De Vries (Де-Фриз), wat wel afgeleid moet zijn van de Nederlandse achternaam. Hier waden we door het moeras en moet we soms even tot onze heupen de zee in om een kanaal over te steken. Er zijn minder vogels dan normaal, maar wel 3 superzeldzaamheden voor hier: 3 Zwarte Rotganzen, 3 Chinese Kokmeeuwen (Saunder's Gull, de 8e, 9e en 10e vogels voor Rusland ooit!) en helemaal aan het eind een Kleine Lepelaar die naast een gewone Lepelaar zit. Deze succesvolle dag moet gevierd worden en zodra we thuis komen staat de vodka met salade al klaar. Al snel wordt het druk op de kamer en om 1 uur besluiten we nog te gaan dansen-dansen in een club in het centrum. Ook hier weer vodka en iedereen gaan, ondanks de slechte muziek, flink uit z'n dak. Thuisgekomen kunnen we nog 2,5 uur slapen voordat de wekker gaat.. en na een fantastische week zwaai ik mijn Nederlandse vrienden weer uit. Tot in de zomer!
