#15: Op een onbewoond eiland

Ten zuiden van Vladivostok ligt het zogenaamde "Russisch Eiland", inmiddels beter bekend in de wereld sinds villa Putin hier is gevestigd en er een gigantische brug naar toe wordt gebouwd. Je kan er dan zelfs met de bus heen, iets wat je door de idiotie aan files in Vladivostok waarschijnlijk een uur kost, de ferry doet er nu 3 kwartier over. Gelukkig liggen er ten zuiden van het Russisch eiland nog wat rustigere eilanden, waaronder het praktisch onbewoonde eiland Reineke (10 vaste bewoners). Eind mei is de betere tijd voor trekvogels, en dit eiland de betere plek, dus na het kopen van een tent en een voorraad voedsel (voornamelijk water en brood) was ik snel op weg, op de ferry naar het eiland Reineke.

Net als een paraplu meenemen als je niet wilt dat het gaat regenen, werkt het ook om een tent mee te nemen als je er niet in wilt slapen. Op de boot kwam ik een Rus tegen met een verrekijker, bleek bij het WNF te werken en wist al snel een plek te regelen in een huis van een oud vrouwtje waar ik kon blijven slapen. De Rus zelf was meer het type "vogel-spotter", veel praatjes maar weinig kennis (iets waar ik medewerkers van het WNF wel vaker van verdenk), maar had wel contacten en regelde ook vrij snel iemand die mij met een bootje naar andere eilandjes kon brengen.

Het gemiddelde weertype op de eilanden ten zuiden van Vladivostok is mist. Mist in de morgen, mist in de avond en zelfs overdag, ook al schijnt de zon van boven, mist! De temperaturen komen dan ook gemiddeld niet hoger dan 12 graden. De ferry gaat 2 keer per week in de zomer, in de winter kan je over het ijs naar het Russisch Eiland lopen en vanaf daar de ferry nemen. Stroom is er alleen 's ochtends en 's avonds, en om 12 uur gaan alle lampen uit. Een winkel is er wel, maar daar kan je eigenlijk alleen wodka kopen.

Ik had geluk met het weer, de eerste dag was er een stralende zon aan de hemel en werd het snel lekker warm. Helaas was ik misschien iets te laat voor de trekvogels, maar zoals vogelaars dat zeggen, zaten er wel krenten tussen de pap! Blauwe Rotslijsters (ondersoort met rode buik), Swinhoe's boszanger en de zeer zeldzame Rufous-bellied Woodpecker (eerste geval sinds jaren terug!). Ook grote gekleurde vlinders vlogen lekker rond, maar het gaafste was eigenlijk wel dat er niemand anders op het eiland was buiten het dorpje. Zo voelde het dus echt aan als een onbewoond eiland!

2 dagen op een eiland van 5 km2 was wel weer voldoende en met een klein motorbootje werd ik 's avonds naar een iets groter eiland (Popov eiland) gebracht. Aan de zuidkant ligt een schiereiland dat deel uitmaakt van het Morskoi (letterlijk "zee") NP. Hier stond een huisje in the middle of nowhere waar een mannetje woonde die daar de wacht hield. Een tent opzetten was hier verboden, maar in het huisje was nog wel een bed vrij. Na geluisterd te hebben naar baltsende Japanse Snippen (ook wel "Thunderbirds" genoemd vanwege het geluid dat ze produceren!) kon ik de hele avond luisteren naar verhalen van vroeger. Popov eiland had vroeger de grootste visfabriek van Rusland met boten die zo ver voeren als Kamtsjatka, het eiland had in die tijd 3000 inwoners. Dit totdat de belangrijkste vis zo goed als uitgestorven was.. Nu wonen er hooguit 500 mensen en werk is ver te zoeken.

De volgende dag met een ander klein bootje en een man die een beetje op mijn huisbaas leek naar het eiland Verchovskava, de enige plek in Rusland waar Chinese Stormvogeltjes broeden. Na enig turen in holen vond ik tussen de Neushoornalken ook een Chinees stormvogeltje. In andere holen vond ik een dode Diksnavelrietzanger en een (levende) Raddes boszanger die de weg kwijt was. De wind was te hard om naar het eiland Karamzina te varen (de enige plek waar Streaked Shearwaters broeden in Rusland) en op open zee bleek dat inderdaad geen grapje. Golven van 2 meter deden het kleine bootje geen goed en ik was blij toen we, al vissend, op rustig water terug naar de haven van Popov eiland voeren. Uitgeput terug op de ferry naar Vladivostok, alwaar de files naar Ussurijsk mij opwachtten.

Blauwe Rotslijster

Papillio maackii

Rufous-bellied Woodpecker!

Een (nog levende) inktvis

Largha zeehond

Japanse Aalscholver

De Diksnavelrietzangers lagen voor het oprapen

Zwartstaartmeeuw

Brilzeekoet

Sanja de bootman

#14: Vogelavonturen

In mei leggen alle vogels een ei.. Misschien in Nederland, maar hier komen de meeste vogels net terug in mei. Dit is dan ook de allerbeste maand om vogels te kijken, het komt dan ook extra goed uit dat ik juist nu heel veel vrije tijd heb! Door een overschot aan natuur en een gebrek aan paden en openbaar vervoer is vogels kijken hier een stuk minder saai dan in Nederland en is het altijd weer een soort van avontuur.

Naar het schiereiland De-Vries zonder auto was best een opgave. Om 6 uur 's ochtends met de bus naar een klein dorpje, daar op zoek naar het treinstation en met de trein naar een ander klein dorp. Van af dat punt nog 5 km lopen over de snelweg-in-aanleg naar Vladivostok, met zulke dikke mist dat het begin van de zee onzichtbaar was. Gelukkig werd het duidelijk toen het gekrijs van de Zwartstaartmeeuwen boven de graafmachines uit kwam. Steltlopers waren in grote getale aanwezig, maar om ze te bereiken moest je verschillende geulen oversteken. De eerste geul ging prima, voor de tweede moest ik al een flink stuk de zee in, maar bij de laatste kwam het water toch echt over de rand van mijn lieslaarzen heen. Dan maar terug, gelukkig zaten de meeste steltlopers toch op het eerste gedeelte van het wad.. Terug dan toch maar liften, in een Russische Jeep (beter dan een achtbaan!) met een Russen die graag hadden gewild dat ik wat Marihuana voor ze had meegenomen.

De volgende reis was naar het zuiden, Chasan, de regio in de buurt van de grens met Noord-Korea. Na 6 uur treinen kwam ik om 9 uur 's avonds aan in Kraskino en had al snel een hotel gevonden. De volgende ochtend al liftend verder naar het zuiden, dit keer niet verder dan 25 km van de grens af, aangezien we hier de vorige keer al waren weggestuurd. De omgeving was hier heel mooi, mediteraan-ogende heuvels eindigend in uitgestrekte rietvelden, en deed het ook goed voor de vogels. 3 uur lopen (en 12 nieuwe soorten) later kwam er toch een groene legertuck aangereden. De oudste en blijkbaar belangrijkste van de 3 militairen in de truck vroeg me wat ik hier aan het doen was en controleerde mijn documenten, en na een aantal telefoontjes met nog slapende officieren werd het duidelijk dat ik hier niet mocht blijven (Waarom? Protocol!). Ook de militairen vonden het jammer voor mij en ik mocht nog even met ze meerijden naar de kust en terug. Onderweg stopten we voor elke vogel die we zagen en kon ik nog twee mooie Terekruiters op de foto zetten. Teruggekomen bij de hoofdweg werd er snel een auto voor mij gestopt en nog even een foto van mij gemaakt (als aandenken). Helaas mocht ik dan weer geen foto van hun maken, protocol..

Teruggekomen in Kraskino was ik net op tijd om de enige bus naar Ussurijsk zonder mij te zien wegrijden. De trein naar Ussurijsk vertrok helaas pas om 2 uur 's nachts, dus genoeg tijd om nog even op zoek te gaan naar vogels. Dat sloten soms dieper zijn dan ze lijken bleek maar weer en snel liep ik weer met natte laarzen rond. De openingstijd van het treinstation was volledig aangepast aan de enige trein die hier langskwam, en het was daarom ook geopend van 22.00 tot 02.00. Uiteindelijk samen met een stel dronken Russen om 2 uur de trein in en na het uitdelen van slaapgerei lekker slapen tot Ussurijsk, dromen waar ik volgende week heen ga..

Buidelmees bij z'n nest in aanbouw

Aziatische roodborsttapuit

China!

Terekruiter

Maskergors

#13: Rusland, schoon of niet?

Als je vaker in Oost-Europa bent geweest heb je ongeveer wel een beeld hoe Rusland eruit ziet. De steden zijn grauw, gebouwen met afgebladderde verf en rommel ligt overal in bergen langs de weg. Dit laatste overigens niet alleen in de steden, maar vooral in bossen, rivieren, stranden. Dat is niet het enige vieze in Rusland. De lente is hier niet het meest populaire seizoen, en wel omdat na de lange winter al het sneeuw en ijs veranderd in twee weken modder-ellende op alle straten.

Ondanks dit alles zijn Russen de schoonste mensen die ik ooit ben tegengekomen. Het begint alleen al dat ze op elk willekeurig moment hun schoenen aan het schrobben zijn, om eventuele modderspatjes eraf te poetsen. Op straat is dan vervolgens oppassen dat je niet in plassen gaat staan, ook al moet je soms even balanceren op de stoeprand. Thuisgekomen begint de ellende pas echt. Schoenen uit, sloffen aan en daarna nieuwe kleren aan, want je gaat natuurlijk niet met je buitenkleren binnen zitten. Als je ooit een Nederlandse student hebt horen zeggen "Mijn kamer is echt een bende", moet je voor de grap eens kijken hoe een kamer van een Russische student eruit ziet als hij dit zegt. Beter opgeruimd zul je je eigen kamer niet vaak zien.

Dit opruimen begin al s' ochtends vroeg. Zodra je opstaat moet je je bed opmaken, lakens straktrekken, kleren opvouwen en in de kast leggen. Zodra er iets op de grond ligt moet je dat ergens opruimen, onder je bed of in de kast. De afwas laten ze wel staan totdat het nauwelijks af te wassen valt, maar als je het dan afwast (met koud water en een sponsje, in de wasbakken van het toilet) moet het schoon tot in de puntjes. Ook zeepsopresten zijn uit den boze.

Jezelf wassen is nog veel belangrijker! Nooit geweten dat je je haar altijd twee keer moet wassen als je onder de douche en dat je elke keer al je huid eraf moet scrubben tot je rood ziet als een kreeft. Russen gaan nog veel liever naar de sauna dan onder de douche. De sauna is er een zoals in Scandinavië: Een houten hok waarin de binnentemperatuur opgestookt wordt tot een graad of 98 en waar mannen elkaar slaan met een takkenbos. Daarna spring je in de rivier of onder de douche, om je uiteindelijk zat te drinken met bier of wodka. Op mijn vraag aan een Rus of hij vaak naar de sauna ging kreeg ik het antwoord: "Nee, niet vaak. Maar 1 keer per week."

Maar om dan nog even het contrast te benadrukken: Het toilet is dus een hurkvariant, waarvan de vloer na 1 dag volstaat met een laagje grijs-bruin water, in 2 van de 4 ligt een verse drol. En handen wassen na het plassen, daar doen de Russen dan weer niet aan. En dan noemen ze mij vies als ik mijn haar maar één keer was onder de douche..

Siberische Grijze Ruiters

Lekker vies worden aan de kust

Zelfs vanuit de sauna vogels kijken!

Eindelijk een baardje!

#12: De Taiga in!

Taiga, volgens Wikipedia, is een bioom dat wordt gekenmerkt door uitgestrekte, koude en vochtige naaldwouden. In Rusland heet echter elk bos taiga, ook als er niet al te veel naaldbomen in staan. In deze omgeving hebben we zelfs de speciale Ussurijskische taiga: een mengsel van noordelijke naaldwouden en subtropische loofbossen met zowel Dennen van +50 meter als lianen die door het bos kronkelen. Hier kunnen ongeveer 300 soorten houtige planten gevonden worden en natuurlijk heel veel toffe vogels!

Voor het PHD-project van mijn huisgenoot gingen we twee dagen deze taiga in om vraat van herten te tellen in het bos. 4 Russen in legerkleding en 1 Nederlander met een verrekijker in een te lage Citroën, reden we over de modderige wegen het bos in. De stenen leken soms door de onderkant van de auto heen te komen, maar wonder boven wonder kwamen we maar één keer vast te zitten. Aangekomen werd een Russische lunch bereidt: blikjes gehakt werden warm gemaakt met een benzinebrander, om daarna te eten samen met brood en een slok wodka. Zodra de Russen echter vissen zagen zwemmen in de beek werd het eten meteen in de steek gelaten. Takken werden afgehakt van bomen en woest begonnen ermee ze op het water te slaan. Ondanks dat het er wat onhandig uitzag hadden ze na 5 minuten toch 2 flinke forellen gevangen.

Ik ging intussen even alleen op zoek naar vogels, maar werd snel teruggeroepen. Er zouden Tijgers en Beren zitten en die zouden mij gaan opeten. In eerste instantie leek het me weer een domme grap of overbezorgdheid, maar al snel stuiten we op sporen in de modder. Zowel een Tijger als een Beer hadden niet lang geleden dezelfde weg als wij gebruikt.. Even verderop zien we favoriete prooi van de Tijger, twee Sikaherten. De allergevaarlijkste dieren hier zijn echter niet de grootste, maar de kleinste. Teken, hier vaak besmet met het levensgevaarlijke teken-encephalitis, kruipen massaal omhoog tegen mijn broek. Ze zijn hier allemaal zo groot als de grootste die je in Nederland tegenkomt en dat is op zich best plezierig want dan zie je ze makkelijker. Teruggekomen bij onze "basis" vis ik er nog even 4 uit die tegen mijn buik-rug-nek omhoogkruipen.

Het bos is hier inderdaad heel gaaf, een gemiddeld Pools oerbos doet er zeker niet voor onder. Gigantische naaldbomen, wilde beekjes, moerassige ondergrond, lianen.. De loofbomen hebben nog weinig blaadjes, maar een voorjaarsaspect van Dotterbloemen, Speenkruid, Goudveil en Wildemanskruid siert de ondergroei. Hierboven zingen Pallas' Boszangers, Geelkeelgorzen, Grijsruglijsters en Blauw-met-Witte Vliegenvangers. s'Avonds roepen de Oeraluilen en verstoppen de grondeekhoorns zich snel in hun holen. Ondertussen leren de Russen mij hoe ik zonnebloempitten moet openmaken met één beet en andere behendigheden nodig om een echte "Lesnoi Frayer", oftewel Bos gangster, te worden. Ik ben nu al benieuwd naar het examen hiervoor..

Siberische Grondeekhoorn

Een Tijger was hier!

Morienelletjes in overvloed..

Siberische Landsalamander

Bos Gangsters

Kortstaartstruikzanger

Onze lunch

De Blauw-met-Wit vogel!