To the Far East!: #12: De Taiga in!

Taiga, volgens Wikipedia, is een bioom dat wordt gekenmerkt door uitgestrekte, koude en vochtige naaldwouden. In Rusland heet echter elk bos taiga, ook als er niet al te veel naaldbomen in staan. In deze omgeving hebben we zelfs de speciale Ussurijskische taiga: een mengsel van noordelijke naaldwouden en subtropische loofbossen met zowel Dennen van +50 meter als lianen die door het bos kronkelen. Hier kunnen ongeveer 300 soorten houtige planten gevonden worden en natuurlijk heel veel toffe vogels!

Voor het PHD-project van mijn huisgenoot gingen we twee dagen deze taiga in om vraat van herten te tellen in het bos. 4 Russen in legerkleding en 1 Nederlander met een verrekijker in een te lage Citroën, reden we over de modderige wegen het bos in. De stenen leken soms door de onderkant van de auto heen te komen, maar wonder boven wonder kwamen we maar één keer vast te zitten. Aangekomen werd een Russische lunch bereidt: blikjes gehakt werden warm gemaakt met een benzinebrander, om daarna te eten samen met brood en een slok wodka. Zodra de Russen echter vissen zagen zwemmen in de beek werd het eten meteen in de steek gelaten. Takken werden afgehakt van bomen en woest begonnen ermee ze op het water te slaan. Ondanks dat het er wat onhandig uitzag hadden ze na 5 minuten toch 2 flinke forellen gevangen.

Ik ging intussen even alleen op zoek naar vogels, maar werd snel teruggeroepen. Er zouden Tijgers en Beren zitten en die zouden mij gaan opeten. In eerste instantie leek het me weer een domme grap of overbezorgdheid, maar al snel stuiten we op sporen in de modder. Zowel een Tijger als een Beer hadden niet lang geleden dezelfde weg als wij gebruikt.. Even verderop zien we favoriete prooi van de Tijger, twee Sikaherten. De allergevaarlijkste dieren hier zijn echter niet de grootste, maar de kleinste. Teken, hier vaak besmet met het levensgevaarlijke teken-encephalitis, kruipen massaal omhoog tegen mijn broek. Ze zijn hier allemaal zo groot als de grootste die je in Nederland tegenkomt en dat is op zich best plezierig want dan zie je ze makkelijker. Teruggekomen bij onze "basis" vis ik er nog even 4 uit die tegen mijn buik-rug-nek omhoogkruipen.

Het bos is hier inderdaad heel gaaf, een gemiddeld Pools oerbos doet er zeker niet voor onder. Gigantische naaldbomen, wilde beekjes, moerassige ondergrond, lianen.. De loofbomen hebben nog weinig blaadjes, maar een voorjaarsaspect van Dotterbloemen, Speenkruid, Goudveil en Wildemanskruid siert de ondergroei. Hierboven zingen Pallas' Boszangers, Geelkeelgorzen, Grijsruglijsters en Blauw-met-Witte Vliegenvangers. s'Avonds roepen de Oeraluilen en verstoppen de grondeekhoorns zich snel in hun holen. Ondertussen leren de Russen mij hoe ik zonnebloempitten moet openmaken met één beet en andere behendigheden nodig om een echte "Lesnoi Frayer", oftewel Bos gangster, te worden. Ik ben nu al benieuwd naar het examen hiervoor..